باز داره بارون میاد

اینجا هوا ابریه! .... یعنی دلی گرفته .... شاید غم دوریه

آخه مسافر من .... از روزی که تو رفتی ..... شوق ترانه ها رفت

هق هق گریه موند و شبانه های بی تو

از روزی که تو رفتی شوقی به زندگی نیست

همش شده یه جمله ..... یه جمله بارونی ...... که ای کاش نمی رفتی

اشک گل سرختو طاقت داری ببینی ؟

طاقت داری بشنوی صدای التماسو ؟

با اون همه عطوفت ! ای خود آیه عشق !! چی شد تنهام گذاشتی ؟

شدم اسیر لحظه ! یعنی که تنها موندم

نشستم و نوشتم تموم لحظه هامو ..... که یه روزی بفهمی بی تو چه ها کشیدم

بی تو جوری شکستم که هر کسی رد شد ..... انگار دیوونه میدید

کاش یه روزی بیدارشم ، زندگی رو ببینم ..... زندگی برای من یعنی حضور چشمات

کاش که یه روز برگردی

وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند

ازمن جزاین هر لحظه فرسودن چه می ماند

ازمن چه می ماند جز این تکرار پی در پی

تکرارمن درمن مگر ازمن چه می ماند

غیرازخیالی خسته ازتکرارتنهایی

غیرازغباری درلباس تن چه می ماند

از روزهای دیر بی فردا چه می آید؟

ازلحظه های رفته ی روشن چه می ماند؟

تو چیستی که تا به امروز در آبهای گرم چشمانم شناوری ، بستراشکهایم بی دریغ بوی تو را شفاف ترازهمیشه در سرانگشتان بارانیم تفسیرمی کند

نه نمی دانی

هیچکس نمی داند

پشت این چهره آرام در دلم چه می گذرد

نمی دانی

کسی نمی داند

این آرامش ظاهر و این دل نا آرام

چقدر خسته ام می کند

دلتنگم از تنهایی

و چون سنگی از کوه دلم را

به دیوار می کوبم

تا شاید ، باز شود پنجره ای روبه آفتاب

کسی بدیدنم بیاید

و از ازدحام کوچه خوشبختی

تکه ای از آسمان را در دست هایم

نقاشی کند

تا در شب های تاریک

صورتم ماه شود

دلتنگم از تنهایی

که سنگ های کوه دلم

این دیوار را پنجره نمی کند

و چشمانم

در چهار چوب قناس این روزها

می شکند

لطفا هنگام عبوراز کنار این

شعر احتیاط کنید

دارم تا انتهای کوچه ، سنگ

پرتاب می کنم

صدای بغض رویاهایم را بشنو

نگاه کن

چگونه در سوگ خاطره ها ، مویه می کند

این گونه مغرور نباش

فقط مواظب باش

خاطراتم را گم نکنی

دلم می گیرد یادت می کنم       وقتایی که شادم بازم یادت می کنم

وقتی سراغ دفتر خاطراتم میرم یادت می کنم

وقتی بارون میاد یادت می کنم    وقتی توی خلوت خودم غرق شدم و دارم

به روزایی که باهم داشتیم فکر می کنم      بازم یادت می کنم

وقتی صدای آواز دلتنگی یه نفررو می شنوم یادت می کنم

وقتی به...         این خیلی بده آدم با دیدن هر چیزی یاد یه نفر بیفته

اما بدتر از همه ی اینا اینه که نفهمی اون یه نفر چرا اینقدر برات عزیزه

که حاضری به خاطرش تنهایی رو به جون بخری

اما دروازه های دلتو به روی دیگران باز نکنی

مبادا         دیگران باعث بشن تو یادش نکنی

دوباره این چشمهای خسته بارانی شده

هرگز نفهمیدم فراموش کردن درد داشت یا فراموش شدن

به هر حال دارم فراموش میکنم فراموش شدنم را

یاد سهراب بخیر

آن سپهری که تا لحظه خاموشی گفت

تو مرا یاد کنی یا نکنی،باورت گر بشود یا نشود،حرفی نیست...اما

نفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست